Zastosowanie art. 442 (1) § 1 k.c. do roszczenia dochodzo nego na podstawie art. 417 1 § 2 k.c., bez uwzględnienia nietypowego  charakteru unormowanego w nim czynu niedozwolonego, wymaga także oceny z punktu widzenia chronionego konstytucyjnie prawa  do wynagrodzenia szkody wyrządzonej bezprawnym działaniem władzy publicznej; chodzi o to, czy gwarancja uzyskania  odszkodowania za szkody wyrządzone bezprawnym działaniem władzy publicznej, zawarta w art. 77 ust. 1 Konstytucji RP , nie doznaje ograniczeń. Uznanie, że roszczenie poszkodowanego przedawnia się po dziesięciu latach od wydania ostatecznej decyzji administracyjnej niezgodnej z prawem mogłoby doprowadzić to trudnej do zaakceptowania sytuacji, iż roszczenie poszkodowanego przedawni się zanim stanie się wymagalne. W istocie gwarancja zawarta w art. 77 ust. 1 Konstytucji RP byłaby tylko pozorna i pozbawiona dla poszkodowanych w takiej sytuacji realnej wartości. Ocena przedawnienia dochodzonego w sprawie roszczenia na podstawie art. 442 (1) § 1 k.c. powinna mieć także na względzie gwarantowaną konstytucyjnie zasadę równego traktowania podmiotów znajdujących się tej samej sytuacji.
Chodzi o to, czy przyjęta wykładnia art. 442 (1) § 1 w związku z art. 417 (1) § 1 k.c. nie spowoduje, że w stosunku do poszkodowanych  ostateczną decyzją niezgodną z prawem, wydaną przed dniem 1 września 2004 r. znajdzie zastosowanie przewidziane w art. 160 § 6  k.p.a. korzystniejsze uregulowanie przedawnienia niż w stosunku do poszkodowanych ostateczną decyzją niezgodną z prawem  wydaną po dniu 1 września 2004 r.
Łukasz Gilewicz
Sprawdź na
Latest posts by Łukasz Gilewicz (see all)