Zmarnowany urlop? Należy się odszkodowanie i zadośćuczynienie!

Oferty biur podróży zawsze wyglądają pięknie na zdjęciach i w katalogach. Niekiedy jednak po przyjeździe na miejsce okazuje się, że rzeczywistość różni się od obietnic organizatora wyjazdu. Stosowna rekompensata należy się nie tylko za brak określonych świadczeń na wakacjach, ale również krzywdę związaną ze zmarnowanym urlopem.

Skrócony wyjazd? Za mało gwiazdek? Należy się odszkodowanie!

Najczęstszym problemem, z jakim spotykają się turyści jest nieodpowiedni poziom, czy zakres świadczeń organizatora turystyki. Hotele lub inne obiekty zakwaterowania nie odpowiadają częstokroć opisowi zawartemu w katalogu biura podróży, posiadają inną (niższą) kategorię, czy położone są w innej odległości od centrum, czy plaży, niż deklarowana przy sprzedaży wycieczki. Zdarza się również, iż turysta narażony jest na niedogodności takie, jak brak klimatyzacji, przykre zapachy, niedostateczny poziom czystości w obiekcie, czy deficyty w wyżywieniu, a także widok z okna mniej atrakcyjny, niż umówiony (np. brak deklarowanego widoku na morze.) Przykłady niezgodności między deklaracjami biur podróży a rzeczywistymi usługami można mnożyć.

Innym problemem jest przedłużona podróż lub wydłużony do absurdalnych rozmiarów czas transferu z lotniska do hotelu, powodujący utratę czasu przeznaczonego na wypoczynek.

Zgodnie z przepisami prawa, organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycznych, a więc za wszelkie niekorzystne różnice między deklaracjami składanymi przy zwieraniu umowy (w folderach, katalogach, na stronie internetowej, a przede wszystkim w umowie), a rzeczywistością. Odpowiedzialność ta jest restrykcyjna, bowiem organizator może zwolnić się z niej tylko w przypadku, gdy niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest spowodowane wyłącznie działaniem lub zaniechaniem klienta, działaniem lub zaniechaniem osób trzecich, nieuczestniczących w wykonywaniu usług przewidzianych w umowie, jeżeli tych działań lub zaniechań nie można było przewidzieć ani uniknąć, albo siłą wyższą. Zatem, np. wszelkie problemy leżące po stronie przewoźnika, czy hotelu nie zwalniają organizatora turystyki od obowiązku naprawienia szkody.

Organizator turystyki, który w czasie trwania danej imprezy turystycznej nie wykonuje przewidzianych w umowie usług, stanowiących istotną część programu tej imprezy, jest obowiązany, bez obciążania klienta dodatkowymi kosztami, wykonać w ramach tej imprezy odpowiednie świadczenia zastępcze. Jeżeli jakość świadczenia zastępczego jest niższa od jakości usługi określonej w programie imprezy turystycznej, klient może żądać odpowiedniego obniżenia ceny imprezy. W pewnych przypadkach, możliwe jest także odstąpienie od umowy przez klienta. W takim przypadku organizator turystyki musi zapewnić klientowi opiekę i powrót do miejsca rozpoczęcia imprezy.

Jeśli chodzi o kwotę, o jaką cena wycieczki winna zostać obniżona w wyniku niezgodności świadczeń z umową, przepisy prawa nie regulują tej kwestii wprost. Sądy jednak często posługują się tzw. tabelą frankfurcką, dokumentem o charakterze nieformalnym, który stanowi zestawienie najczęściej występujących wad imprez turystycznych wraz z procentowym obniżeniem ceny wycieczki dla każdego defektu. Np. za całkowity brak wyżywienia wskazuje się obniżenie ceny o 50%, zaś za brak klimatyzacji w pokoju o 10-20 %.

Zmarnowany urlop? Należy się zadośćuczynienie!

Sama rekompensata za nieprawidłowo wykonane usługi turystyczne, nie stanowi jedynego roszczenia, jakie przysługuje turyście w związku z nienależytym wykonaniem umowy o usługi turystyczne. Wskazać należy bowiem, iż niezakłócony wypoczynek stanowi jeden z elementów higieny psychicznej człowieka, niezbędny dla jego harmonijnego rozwoju, regeneracji sił, spokojnego życia oraz zachowania pełni zdrowia. Częstokroć okres urlopu uwarunkowany jest przez warunki pracy w danym zespole ludzi, stąd w razie „zmarnowania urlopu”, kolejna szansa na wypoczynek nie nadejdzie dla danej osoby szybko.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego, podkreśla się jednak, że prawo do niezakłóconego odpoczynku, urlopu, czerpania przyjemności z podróży, nie stanowi samo w sobie dobra osobistego, a jedynie jego naruszenie może wpływać na naruszenie innych dóbr osobistych, jak zdrowie, nietykalność osobista, czy wolności osobistej.

Problematyka umów o imprezy turystyczne została jednak w sposób szczegółowy uregulowana w ustawie o usługach turystycznych, której przepisy zawierają podstawę prawną do przyznania stosownego zadośćuczynienia za tzw. zmarnowany urlop, a więc za samą utratę przyjemności z odpoczynku, podróży, utratę możliwości niezakłóconego odpoczynku i regeneracji sił. Każdorazowo jednak, przyznanie zadośćuczynienia należy do kompetencji sądu, który stosownie do danej sytuacji ocenia, czy i w jakiej kwocie należne jest zadośćuczynienie za zmarnowany urlop.

Zatem, oprócz samego odszkodowania za nienależytą jakość usług turystycznych (obejmującego różnicę w cenie usług spełnionych o umówionych), turysta oczekiwać może częstokroć stosownej rekompensaty za samą utratę możliwości czerpania przyjemności z odpoczynku, słowem za zmarnowany urlop. Zwykle jednak biura podróży nie są skłonne do wypłaty świadczeń, co powoduje konieczność dochodzenia swoich praw przed sądem.

© 2015, Łukasz Gilewicz. Wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie za zgodą Autora, z podaniem źródła. Wszelkie informacje zawarte w artykułach nie stanowią porady prawnej, a jedynie pogląd autora. Kancelaria Radcy Prawnego Łukasz Gilewicz nie ponosi odpowiedzialności za ich zastosowanie. Udzielenie porady prawnej lub wydanie opinii prawnej wymaga zapoznania się z indywidualną sprawą. W celu uzyskania porady prawnej lub opinii prawnej, prosimy o kontakt z Kancelarią.

Łukasz Gilewicz
Sprawdź na